اسلایدر

در قرآن مى‏خوانیم: «والعاقبة لِلمتّقین»، «والعاقبة للتّقوى»  یعنى پیروزى نهائى براى پرهیزکاران است.
تقوى، به معناى وارستگى است، نه وارفتگى. مدیریّت و حکومت نیاز به لیاقت و صلاحیّت‏هاى خاصّى دارد. قرآن مى‏فرماید: «اِنّ الارض یرثها عبادىَ الصّالحون» وارثان زمین دو شرط دارند: یکى بنده خدا بودن که همان تقواى الهى است: «عبادى» و یکى صلاحیّت که همان لیاقت‏ها و تخصّص‏ها و مدیریّت‏هاى لازم است: «الصّالحون». بنابراین آیاتى که مى‏فرماید پیروزى نهائى براى پرهیزکاران است را باید در کنار این آیه معنا کرد. آرى، هرگاه خواستیم چیزى را به اسلام نسبت دهیم باید آیات قرآن را در کنار هم مورد نظر قرار دهیم، به علاوه باید به روایات پیامبر و اهل‏بیت معصومش‏علیهم السلام توجّه کنیم تا به نتیجه برسیم

براى نجات از بیمارى باید تمام داروهایى را که پزشک دستور مى‏دهد مصرف نمود و اگر تنها بعضى را مصرف و بعضى را رها کند، ممکن است علاوه بر اینکه بهبود نیابد، مرض او طولانى ویا به امراض دیگرى مبتلا شود.
چنانکه خداوند در قرآن از کسانى که به بعضى از آیات ایمان مى‏آورند و به بعضى دیگر ایمان نمى‏آورند، به شدّت انتقاد کرده است.
مگر مدارس و مراکز علمى به شاگردانى که بعضى دروس را مى‏خوانند وبعض دیگر را نمى‏خوانند، نمره و مدرک مى‏دهند؟
کدام دولت و نظام به کارمندى که بعضى از بخشنامه‏ها را عمل و بعضى را بایگانى مى‏کند، حقوق مى‏دهد؟
کدام کارفرمایى به کارگرى که بعضى دستورات کارفرما را اجرا و بعضى را رها مى‏کند، مزد مى‏دهد؟

(برگرفته از سایت حجه الاسلام والمسلمین آقای قرائتی)